Pamięć jest jednym z najbardziej fascynujących aspektów ludzkiego umysłu. To, jak przechowujemy, przetwarzamy i odtwarzamy wspomnienia, ma kluczowe znaczenie dla naszej tożsamości i doświadczeń życiowych. Jednym z najnowszych odkryć w dziedzinie neurobiologii pamięci jest proces rekonsolidacji pamięci. Ten proces odnosi się do sposobu, w jaki nasz mózg "przepisuje" już istniejące wspomnienia po ich aktywacji, co pozwala na ich modyfikację lub aktualizację. W kontekście psychoterapii, zwłaszcza w terapii koherencji, rekonsolidacja pamięci odgrywa kluczową rolę. Terapia koherencji, oparta na głębokim zrozumieniu konfliktów wewnętrznych pacjenta, wykorzystuje proces rekonsolidacji pamięci do osiągnięcia trwałych zmian w strukturach pamięci pacjenta. Dzięki temu możliwe jest nie tylko zrozumienie źródeł problemów pacjenta, ale także ich trwałe rozwiązanie. W niniejszym artykule przyjrzymy się bliżej temu, czym jest rekonsolidacja pamięci, jakie ma naukowe podstawy i jak jest wykorzystywana w praktyce terapii koherencji. Zrozumienie tego procesu może przynieść nowe perspektywy dla terapeutów i pacjentów, dążących do głębszej i bardziej trwałej zmiany w procesie terapeutycznym
